Ben Yakınam Senden Sana

 

Yunus Emre'den bir şiir

 

 

Ey pâdişâhLem-yezel,                    (lem-yezel: bâki, kalıcı)

kıldım yönüm senden yana

İşbu yüzüm karasıyla,

vasl isterem senden yana                   (vasl: vuslat, kavuşma)

 

Sensin bu gözümde gören,

sensin dilimde söyleyen

Sensin beni var eyleyen,

sensin hemin önden sona

 

Sen kim dedin Rab bana,

"Ben yakınım senden sana" [1]

Çün yakınsın benden bana,               (çün: madem)

görklü yüzün göster bana                  (görklü: görkemli, muhteşem)

 

Nice yakınsın bana sen,

müştâk ü hasret sana ben                   (müştâk: özleyen)

Dün-gün seni gözleyüben,                 (dün-gün: gece gündüz)

göremezem, kaldım tâna                    (tân: kınama)

 

Oldur gelen, Oldur giden,                 (Oldur: O’dur)

Ol görünen, Oldur gören

Ulvî ve süflî cümleten,                      (yüksek ve alçak, herşey)

görünen Oldur, görsen'a!

 

Yûnus bu sırrHak'dürür,

bu dile gelmek yokdürür

Bilmesi bunu zevkdürür,

akl ile fehm ermez âna                       (fehm: anlama, kavrayış)

 

[1]  2:186, 50:16.

 

İngilizcesi için buraya tıklayınız.