Ben Yakınam
Senden Sana
Yunus Emre'den
bir şiir
Ey pâdişâh-ı Lem-yezel, (lem-yezel:
bâki, kalıcı)
kıldım yönüm senden yana
İşbu yüzüm karasıyla,
vasl isterem senden yana (vasl: vuslat, kavuşma)
Sensin bu gözümde gören,
sensin dilimde söyleyen
Sensin beni var
eyleyen,
sensin hemin önden sona
Sen kim dedin
yâ Rab bana,
"Ben yakınım senden sana" [1]
Çün yakınsın benden bana, (çün: madem)
görklü yüzün göster bana (görklü:
görkemli, muhteşem)
Nice yakınsın bana sen,
müştâk ü hasret sana ben (müştâk:
özleyen)
Dün-gün seni gözleyüben, (dün-gün:
gece gündüz)
göremezem, kaldım tâna (tân:
kınama)
Oldur gelen, Oldur giden, (Oldur:
O’dur)
Ol görünen, Oldur gören
Ulvî ve süflî cümleten, (yüksek
ve alçak, herşey)
görünen Oldur, görsen'a!
Yûnus bu sırr-ı Hak'dürür,
bu dile gelmek yokdürür
Bilmesi bunu zevkdürür,
akl
ile fehm ermez âna (fehm: anlama, kavrayış)
[1] 2:186, 50:16.
İngilizcesi için buraya tıklayınız.